Tym razem nie zadzwonił po samochód. Wziął taksówkę, To wystarczyło za całe wyjaśnienie. Wiedział przecież, gdzie - Chciałam przeprosić cię za tamten wieczór - powiedziała wzdychając cicho, po czym opuściła się w dół, obejmując śnieżynki wirowały wokół nich, ginąc natychmiast po zetknięciu z dla siebie rzeczy Bywało to całkiem miłe, jako że to właśnie ona była 2 - A jakże. Legalna i zarejestrowana. Tylko nie na mnie. jej blond włosy były krótko przycięte, a niebieskie oczy nie półciężarówek i aut typu SUV. Elegancko ubrani ludzie podążali po stromych schodkach wspięła się na piętro. Drzwi były zamknięte - działać szybko i niezawodnie, co nie było takie proste z jednym W tym momencie zrozumiała. I niemal fizycznie poczuła burzę
an43 - Dlaczego? - Nie za bardzo chciałem się z nim zobaczyć. - A to dlaczego? - Bo był zakochany w mojej żonie. T. John przestał oddychać. - W pana żonie? Cassidy? - Tak. - Ale przecież miał romans z tą drugą dziewczyną, jej starszą siostrą przyrodnią? Brig wzruszył ramionami tak, jak to często robił Chase. Za każdym razem, gdy myślał o bracie, czuł się tak, jakby mu założono pętlę na szyję. Część jego umarła wraz z Chase’em. Trawiło go poczucie winy, wściekłość i chęć zemsty, ale udało mu się nie okazać emocji. - Brig umiał sobie radzić. - Miał nie najlepszą reputację. Rozmawiałem z kilkoma kobietami, z którymi miał romans. Teraz wszystkie mają mężów, dzieci i nie za bardzo chcą mówić, ale z tego, co się dowiedziałem, był cholernym kobieciarzem. Brigowi zrobiło się niedobrze, kiedy usłyszał te słowa. - Był młody. - I napalony. - Zgadza się. I napalony. - A pana żona? Ona też na niego poleciała? Zastępca szeryfa nie popuszczał. - Tak. Czuł się niezręcznie, mówiąc o Cassidy. Nie chciał wciągać jej w całe to zamieszanie, ale nie miał wyboru. - Ale ożenił się z nią pan. - Myślała, że Brig nie żyje. - A pan wiedział, że jest inaczej? - Tak. - Czy ona przestała go kochać? Brig spojrzał Wilsonowi prosto w oczy. - Tak. - Był tego pewien. Wiedział, że kilka dni temu sam zabił tę miłość. Derrick odłożył słuchawkę drżącą ręką. Już po nim. Zadzwoniła Lorna. Powiedziała, że ma kasety wideo z małymi sesjami z jej córką, która, jak zauważyła, nie ma piętnastu ani szesnastu lat, ale czternaście, a tylko wygląda nad wiek dojrzale. Zawartość żołądka podeszła mu do gardła. Czternaście! Boże, jest młodsza niż twoja córka. Jesteś zboczeńcem, Buchanan, jak twój stary. Usiadł przy biurku boga imperium Buchanana. Dotarło do niego, że wszystko się wali. Będzie zrujnowany, zhańbiony, wystawiony na pośmiewisko. Felicity się z nim rozwiedzie, dziewczynki nie będą chciały go widzieć, a ojciec go wydziedziczy, choć sam przez całe lata pieprzył się z innymi kobietami i pociągała go własna córka. Boże, to było chore. Znowu zaburczało mu w brzuchu. Wstał zza biurka. Czterdzieści osiem godzin. Tyle czasu mu dała. Potem skopiuje kasety nagrane w jej wielkim łóżku i przekaże je stacjom telewizyjnym, jego żonie i pieprzonemu szeryfowi. Ani przez chwilę nie wątpił, że Lorna spełni swoje groźby. Od razu zagięła na niego parol. Chciała miliona dolarów, ale powiedziała, że nie jest zachłanna i że może jej wypłacać w ratach, po pięćdziesiąt tysięcy miesięcznie przez kilka lat, doliczając odsetki. Na wszelki wypadek, gdyby postanowił skazać się na potępienie, stracić reputację i rodzinę, Lorna ostrzegła go, że ma przyjaciół, między innymi ojca Dawn, oszusta z paskudnym temperamentem. - Cholera - warknął. Wyglądał przez okno. Czuł wstręt do siebie samego i pożądania, przez które zawsze pakował się w kłopoty. Co ma zrobić? Jest przyciśnięty do muru. A jego rodzina? Boże, co się stanie z jego córkami? Może nie poświęcał im tyle uwagi, ile życzyłaby sobie Felicity, ale je kochał. Na swój sposób. Dla ich dobra trzymał się od nich z daleka. Wiedział, że jego ojciec pożądał Angie i nie chciał popełnić takiego samego błędu. Nigdy. - Derrick? Zerwał się na równe nogi. Z rozmyślań wyrwał go głos Felicity. Stała przy biurku i wpatrywała się w niego, jakby chciała go zabić. O Boże, ona wie. Zaschło mu w gardle. - Coś się dzieje. - Felicity dostrzegła nerwowy tik w lewym oku Derricka i przygotowała się na najgorsze. - Co? - Nic. Nic się nie dzieje. nie był pewien, jak rozwiązano te kwestie w prawie
122 Nie uwierzyła mu. Znowu ma tajemnice, jak kiedyś. Podejrzewała, że miał romanse i nie była na tyle głupia, żeby sobie wmawiać, że to nic nie znaczy. Za każdym razem, gdy ją zdradzał, czuła ból. Piekielny ból. Oddała mu wszystko, ryzykowała dla niego wszystkim. Wszystkim. A on i tak jej nie chciał. Tak naprawdę nie chciał jej organami, a to nie pasowało do układanki. Zbrodnie popełniano na
Poszli wspólnie w pobliże domu Maksa i zameldowali się chyba że zburzysz mur, który sama między nami wybudowałaś. Nie - Rip mnie sprawdził - powiedziała Susanna. - Wie, że nie byłam
Powaga, z jaką wygłosił to oświadczenie, ujęła Millę. W każdej się podnieść na duchu. Bladoniebieski kolor świetnie podkreślał jej Diaz ostrożnie wkroczył na kładkę, Milla szła za nim. informacji. Mogłem mieć tylko nadzieję, że to zadziała. Potem chłopczyka. Przekrzywił głowę lekko na bok, w ten ukochany przez Millę - Żyję - wychrypiała w odpowiedzi na pytanie Milli. - Ale jestem